Exercitum Hannibalis transeuntem Appenninum impediebat ferox tempestas:
magnus imber vento mixtus oppugnabat capita militum, qui verebantur ut
tantam vim frigoris ferre possent. Duos dies eo loco sicut obsessi
manserunt. Multi homines mortui sunt, multa animalia: etiam perierunt septem
elephanti ex iis qui semper adhuc superaverant.

Degressus Appennino Hannibal ad Placentiam castra movit et decem
milia passuum progressus consedit. Postero die duodecim milia peditum,
quinque equitum contra hostem ducit; nec Sempronius consul fugit proelium.
Atque eo die tria milia passuum inter duo castra fuerunt; postero die magnis
animis pugnaverunt. Primo vis Romanorum ita superior fuit ut non solum
vincerent, sed pulsos hostes in castra sequerentur et castra oppugnarent.
Iam nona diei hora erat, cum Romanus dux, cum nulla spes esset capiendorum
castrorum, militibus imperavit ut omnino se reciperent. Hoc ubi Hannibal
accepit, extemplo, equitibus emissis, in hostem ipse cum peditibus e mediis
castris erupit. Acriter pugnatum est, sed nox proelium diremit. Ab utraque
parte sescenti pedites et trecenti equites ceciderunt; sed maior Romanis
iactura fuit, quod equestris ordinis tot viri et tribuni militum quinque et
praefecti sociorum tres sunt interfecti.